Η σοφίτα (ή loft) είναι ένας χώρος που βρίσκεται ακριβώς κάτω από μία στέγη ενός κτιρίου. 

Οι σοφίτες είναι μέρη που μπορούν κάλλιστα να φιλοξενήσουν ένα υπνοδωμάτιο, αλλά κι ένα ολόκληρο σαλόνι. 

Οι σοφίτες γεμίζουν το χώρο μεταξύ της οροφής του υψηλότερου ορόφου ενός κτιρίου και της λοξής οροφής. 

Deco tip: Σε περίπτωση που διαθέτετε μία ψηλοτάβανη σοφίτα τότε εκμεταλλευτείτε το και φτιάξτε ένα μικρό μπαλκόνι μέσα στο σπίτι, είτε θα είναι το υπνοδωμάτιό σας. είτε η ήρεμη γωνιά σας ή ακόμα και το γραφείο σας. 

Ένα σημείο που θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα είναι τα λούκια μιας στέγης ειδικά όταν πρόκειται για εγκιβωτισμένη στέγη. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να χρησιμοποιείται αλουμίνιο, να είναι μονοκόμματο, χωρίς ενώσεις, ανεξάρτητα το  μήκος του

Αναλαμβάνουμε την υπεύθυνη και απόλυτα στεγανή τοποθέτηση κάθε είδους παραθύρου-φεγγίτη στέγης ακόμα και σε ήδη έτοιμες στέγες. Πάντα στην καλύτερη τιμή της αγοράς, μέσα σε λίγες ώρες θα έχετε φώς στο σπίτι σας.

Το παράθυρο στέγης, είναι ιδανικό για τον φωτισμό και αερισμό μιας στέγης. Είναι φτιαγμένα με ανθεκτικά υλικά στον χρόνο και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Η κατασκευή τους είναι από πρώτης ποιότητας ξύλο και αλουμίνιο με διπλής υάλωσης κρύσταλλο για αυξημένη αντιχαλαζιακή προστασία. Επίσης μπορεί να τοποθετηθεί στορ σκίασης ή κουνουπιέρας στο παράθυρο

Σωστή τοποθέτηση κάθε παράθυρου στέγης, αυτόματα σημαίνει και απόλυτη στεγανότητα, γι΄ αυτό εμπιστευτείτε τους ειδικούς - εμπιστευτείτε τις κεραμοσκεπές Πέτσας Παναγιώτης.

Για δροσερό καλοκαίρι και ζεστό χειμώνα, η ιδανική θερμομόνωση στέγης, για μια ξύλινη στέγη, θα πρέπει να είναι 7cm το λιγότερο. Έτσι εξοικονομείτε ενέργεια και χρήματα, με μέσο χρόνο απόσβεσης τα 4-5 χρόνια.  Ως θερμομονωτικά υλικά χρησιμοποιούνται συνήθως διογκωμένη πολυστερίνη και σε ειδικές περιπτώσεις εξηλασμένη πολυστερίνη ή ακόμα και πετροβάμβακας.

Στεγάνωση Κεραμοσκεπής

Όπως είδαμε λοιπόν στο άρθρο για τον αερισμό της κεραμοσκεπής, θα πρέπει να υπάρχει κατάλληλη στεγανωτική στρώση, η οποία να προστατεύει το ξύλο και τη θερμομόνωση, από το νερό της βροχής, το χιόνι, τη σκόνη  και τον αέρα  και ταυτόχρονα να είναι και αεριζόμενη.

Συνεπώς η στεγανωτική στρώση στην κεραμοσκεπή πρέπει να είναι διαπερατή από τους υδρατμούς που προέρχονται από τον εσωτερικό χώρο, έτσι ώστε να αποφεύγεται η συμπύκνωση τους. Οι στεγανωτικές μεμβράνες που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό πρέπει να διαθέτουν την κατάλληλη αντοχή σε μηχανικές καταπονήσεις όπως, σχίσιμο, τριβή, σε θερμοκρασιακές μεταβολές και σε χημικές επιδράσεις.

Αερισμός Κεραμοσκεπής

Ο αερισμός μιας κεραμοσκεπής αποτελεί βασική προϋπόθεση για την αντοχή όλων των υλικών της στο χρόνο και για την υγιεινή του κτηρίου.

Εμποδίζει τις ανάγκες συντήρησης και αντικατάστασής τους, από τη δημιουργία μικροοργανισμών που προκαλούν το σάπισμα των ξύλων της κεραμοσκεπής.

Διευκολύνει το στέγνωμα των κεραμιδιών από τη βροχή και εμποδίζει τη θραύση τους από τον παγετό, καθώς και τη συγκέντρωση υδρατμών στην κάτω επιφάνεια της στέγης.

Εμποδίζει τα θερμομονωτικά υλικά να απορροφούν υγρασία, να συγκεντρώνουν μικροοργανισμούς και να χάνουν τη μονωτική τους ιδιότητα.

Όταν μια οικία δεν έχει πλάκα μπετού για να πατήσει σε αυτή η ξύλινη στέγη, τότε η κατασκεή της πρέπει να γίνει με ζευκτά. Σε μια ''κρεμαστή στέγη'' απαραίτητη προϋπόθεση για την καλή συμπεριφορά του ξύλινου ζευκτού, αποτελεί η τέλεια μεταβίβαση των φορτίων στα σημεία των κόμβων. Συνήθως χρησιμοποιούνται μεταλλικοί συνδετήρες, πίροι, απλοί κοχλίες και ήλοι.

Η σύνθετη ξυλεία αποτελεί ιδανική λύση για κατασκευές μεγάλων διαστάσεων μιας κεραμοσκεπής και ιδιαίτερων αρχιτεκτονικών απαιτήσεων (τοξοειδή ανοίγματα σε στέγες, κεραμοσκεπές, γέφυρες και γυμναστήρια).

Χαρακτηριστική τεχνική ιδιότητα του ξύλου είναι η ανισορροπία του, δηλαδή η ιδιότητά του να έχει διαφορετική συμπεριφορά κατά τη διεύθυνση των ινών, σε σύγκριση με τη διεύθυνση την κάθετη προς τις ίνες του. Με βάση αυτή την αρχή και με την τεχνική της οδοντωτής σφήνωσης, συνθέτεται ένα νέο κομμάτι ξύλου (σύνθετο) με ομοιόμορφα χαρακτηριστικά και μεγάλη αντοχή σε καταπονήσεις.

Η ξυλεία που χρησιμοποιείται συνήθως για την κατασκευή των ξύλινων στεγών προέρχεται από μαλακά ξύλα με σκληρότερο πυρήνα όπως είναι το πεύκο, το έλατο κ.α. ή από σκληρά ξύλα όπως είναι η δρυς, η καρυδιά κ.α.

Γενικά για την κατασκευή μιας ξύλινης στέγης και ειδικά για τα ζευκτά, επιλέγονται ξύλα τα οποία έχουν αναπτυχθεί ίσα, χωρίς συστροφές και ελαττώματα. Τα ελαττωματικά ξύλα λαξεύουν κατά την ξήρανση και αυτά που δεν έχουν αναπτυχθεί ίσα συρρικνώνονται ανομοιόμορφα και σκεβρώνουν. Οι ρόζοι και οι λεπτές επιφανειακές ρωγμές, που προέρχονται από συρρίκνωση του ξύλου επηρεάζουν ελάχιστα την αντοχή του.

Το κεραμίδι αποτελεί το συνηθέστερο παραδοσιακό υλικό επικάλυψης μιας ξύλινης στέγης στην Ελλάδα. Στις σύγχρονες κατασκευές προσαρμόζονται σε πολλές αρχιτεκτονικές επιλογές και προτιμώνται για την καλαίσθητη παραδοσιακή τους εμφάνιση και τη στεγανότητα που παρέχουν στη στέγη σε συνδυασμό με τη δυνατότητα αναπνοής. Είναι άκαυστο, έχει αρκετά μεγάλη θερμοχωρητικότητα και προσαρμόζεται με διάφορους τρόπους, αναλόγως το είδος:

Γαλλικά, ολλανδικά, βυζαντινά, ρωμαϊκά, τσιμεντοκεράμιδα.